Antwerpen, 29 maart 2011 • Binnenkort publiceert het National Center for Translation , de grootste Arabische uitgeverij van vertaalde literaire werken, enkele werken van Vlaamse auteurs. Eind maart verschijnt de Arabische vertaling van Elsschots klassieker ‘Kaas’. De vertalingen van ‘Het dwaallicht’ en ‘Een ontgoocheling’ zijn in voorbereiding. Opmerkelijk is dat eind deze maand ook twee werken van bestsellerdichter Marc Pairon in het Arabisch zullen verschijnen: zijn romandebuut ‘De Kinderspelen’ en ‘De Mooiste Liefdesverzen’, een bloemlezing uit Pairons liefdesgedichten. Bovendien publiceert dezelfde uitgeverij begin 2012 de vertaling van Pairons recent verschenen aforismenboek ‘Erotiek is seks zonder lachbuien’.
Het is zeer uitzonderlijk dat werken van Vlaamse schrijvers in het Arabisch worden uitgegeven. Volgens het Vlaams Fonds voor de Letteren werden tot dusver nog maar vier werken van Vlaamse schrijvers in het Arabisch gepubliceerd: drie dichtbundels van Germain Droogenbroodt en ‘Ze zijn zo lief, meneer’ van journalist Chris de Stoop. Dat een klassiek meesterwerk als ‘Kaas’ van Elsschot naar het Arabisch wordt vertaald, is niet echt een verrassing, maar dat er drie werken van de Antwerpse schrijver Marc Pairon worden uitgegeven, is des te opmerkelijker.
Dr. Abied Alsulaiman, docent Arabisch aan de Lessius Hogeschool Antwerpen, verduidelijkt: “Pairons romandebuut ‘De Kinderspelen’ zal zeker weerklank vinden bij het Arabische publiek. Door de tragiek te verheerlijken zet Pairon hun traditionele romanconcept op zijn kop. Hij vertelt een familiekroniek vanuit een hartstochtelijke invalshoek. Het reilen en zeilen van de samenleving is ondergeschikt aan de familiebanden. De breedte van die familiale waarden leunt nauw aan bij de Arabische leefwereld. Het is dan ook echt een verrassing dat een dergelijke vertelling uit het Westen overwaait. Marc Pairon is sowieso een unicum, want hij is de enige Vlaamse auteur die in drie verschillende literatuurdisciplines – roman, poëzie en aforismen – naar het Arabisch wordt vertaald.”
Alsulaiman voegt eraan toe: “De poëzie van Marc Pairon – die gekenmerkt wordt door de directe stijl, het evenwicht tussen het esthetische en een schijnbare eenvoud en de erotische bagage – sluit perfect aan bij de hedendaagse Arabische liefdespoëzie. In tegenstelling tot het Nederlands taalgebied is poëzie binnen de Arabische wereld omwille van die toegankelijkheid reeds eeuwenlang de populairste literaire discipline.”
In 2009 was Marc Pairon (°Wilrijk, 1959) Vlaanderens meest gelezen dichter. Hij brak tal van verkooprecords. Er gingen sindsdien van zijn verzenbundels ruim 60.000 exemplaren over de toonbank, wat voor Nederlandstalige poëzie ongezien is.
Wegens familiale omstandigheden liep hij maar tot zijn vijftiende school en bracht hij zijn verdere tienerjaren als clochard door, zwervend door Europa. Wanneer hij nu en dan in België was, voorzag hij in zijn levensbehoeften door gestencilde teksten in Antwerpse cafés te verkopen. Zijn bijzondere stijl trok de aandacht van de befaamde poëet Nic van Bruggen en van de entourage van de Pink Poets.
In 1981 verscheen Marcs debuut. Tijdens de persvoorstelling van ‘Splinters’ prees Nic van Bruggen Marc Pairon de hemel in (‘Pairon schrijft poëzie alsof hij Pegasus zelf de teugels aanbond’). Hoewel Pairon talrijke lovende kritieken kreeg en een graag geziene gast was op literaire voorstellingen, hield hij het dichtersleven snel voor bekeken. Hij wendde zijn creativiteit nadien vooral aan in het zakenleven.
In 1987 publiceerde Pairon nog de surrealistische bundel ‘Stellingname over de homofiele neigingen van zeepaardjes in de koude golfstroom van Gilbraltar’, een reeks korte verhalen over de pijn van scheiden. Hij speelde met dit script ruim 80 knotsgekke theatervoorstellingen, vooral in Nederland. Pairon zou daarop lange tijd niets meer publiceren. Begin 2009 maakte hij zijn veelbesproken comeback als dichter.
Sinds kort toert Marc Pairon met zijn stand-upcomedyshow ‘Erotiek is seks zonder lachbuien’ door Vlaanderen en Nederland.
